De leerling en de rivier — waarom kennis pas leeft door ervaring

De leerling en de rivier — waarom kennis pas leeft door ervaring
Soms krijg ik cursisten op les die alles willen weten.
Ze komen enthousiast binnen, vol vragen en nieuwsgierigheid. Ze willen precies begrijpen wat Qigong doet: Welke spieren gebruik ik? Wat gebeurt er met mijn energie? Hoe snel merk ik effect?
Na een paar lessen haken sommigen af.
“Er gebeurt niet zoveel,” zeggen ze dan.
Ze zijn gewend aan het directe resultaat van een sportles: een kloppend hart, verzuurde spieren, zweet als bewijs dat het werkt.
Qigong werkt anders. De effecten zijn subtieler, dieper, en vragen tijd.
Het vraagt niet alleen om weten, maar vooral om ervaren.

Hoofd en lichaam spreken een andere taal
In het dagelijks leven moeten we veel.
We moeten presteren, plannen, begrijpen, afronden.
Dat ‘moeten’ leeft in het hoofd — daar waar controle, analyse en tempo de leiding hebben.
Ervaren daarentegen leeft in het lichaam.
In voelen, ademen, bewegen, aanwezig zijn.
Wanneer we leren luisteren naar het lichaam, wordt de wereld stiller en tegelijk rijker.
Dat onderscheid — tussen weten en ervaren, hoofd en lichaam — is precies wat Qigong ons opnieuw leert.
En dat doet me denken aan een oud taoïstisch verhaal.

Het verhaal van de leerling en de rivier
Een jonge leerling vroeg aan zijn meester:
“Meester, hoe kan ik het Dao begrijpen?”
De meester wees naar de rivier die langs het klooster stroomde.
“Bestudeer haar,” zei hij.
De leerling observeerde dagenlang.
Hij noteerde hoe het water stroomde, hoe het de stenen slijpte, hoe het obstakels omzeilde.
Na een week kwam hij terug.
“Ik begrijp de rivier,” zei hij trots. “Ze is zacht en toch sterk. Ze geeft niet op, maar duwt ook niet. Ze volgt gewoon haar weg.”
De meester glimlachte.
“Goed,” zei hij. “Je hebt de Weet-pilaar opgebouwd. Maar je kent de rivier nog niet.”
De volgende ochtend stapte de meester zonder uitleg het water in.
Aarzelend volgde de leerling.
Hij voelde de kou, de stroming tegen zijn benen, het ritme van het water om hem heen.
En toen — zonder woorden — begreep hij.
Dit kon hij niet meer opschrijven. Dit moest hij beleven.
Toen ze weer op de oever stonden, zei de meester:
“Nu heb je de Ervaren-pilaar. Samen maken zij de brug naar het Dao: begrijpen en beleven, hoofd en hart, weten en zijn.”

Twee pijlers: weten en ervaren
In dit verhaal zitten twee pijlers die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn:
1. De Weet-pilaar geeft richting.
Kennis is belangrijk. Je leert de principes, de houdingen, de ademhaling. Dat schept structuur en begrip.
2. De Ervaren-pilaar openbaart het wezenlijke.
Pas door te oefenen, te voelen en te herhalen, komt kennis tot leven.
Wat eerst een techniek lijkt, wordt dan een ervaring.
En die ervaring maakt iets wakker dat geen boek kan uitleggen.

Weten zonder doen is als een rivier op papier
Veel mensen willen eerst begrijpen voordat ze beginnen.
Maar in Qigong — net als in het leven — ontvouwt begrip zich juist door te doen.
Je kunt honderd boeken lezen over water, maar pas als je erin stapt, weet je hoe het stroomt.
Dus: leer, luister, stel vragen — maar vooral: oefen.
Want kennis zonder oefening blijft droog.
Pas als je beweegt, stroomt ze echt.

Een uitnodiging
In mijn lessen draait het niet om snelle resultaten, maar om de reis van hoofd naar lichaam, van weten naar ervaren.
Stap in je eigen rivier.
Voel hoe beweging en adem elkaar ontmoeten — en ontdek wat Qigong écht doet, van binnenuit.